اکثر خودروهای امروزی قربانی یک نوع فرهنگ وسواس جهت به آهستگی پیچیدن در پیچ ها، تند رفتن و قیمت مناسب هستند و انتخاب اتومبیل در بازار سخت تر از همیشه است. دهه های پیش، تقریبا هر برندی یک ماشین اسپرت مقرون به صرفه می فروخت. اکنون فقط به چند انتخاب محدود رسیده ایم. ما چهار خودرو از آخرین بازیکنان میدان را در اینجا جمع آوری کرده ایم. البته اگر سوبارو BRZ و تویوتا GR86 را به عنوان یک خودرو در نظر بگیرید، می توانید آنها را سه اتومبیل حساب کنید. همراه داشتن هر دوی اینها به ما امکان آن را میدهد که تفاوت ها را بررسی کنیم. این دو ماشین از طراحی قسمت عقب و اسپویلر و البته لوگوهایشان از هم متمایز می شوند. طراحی زیبای گلف GTI با طرح نامتقارن هیوندای ولوستر قابل مقایسه نیستند.
خودروهای سوبارو BRZ و تویوتا GR86 دیفرانسیل عقب با وزن ۱۳۶۰ کیلوگرم هستند که قدرت پیشرانه ۴ سیلندر ۲۲۸ اسب بخاری آنها توسط یک گیربکس ۶ سرعته دستی به چرخهای عقب منتقل میشود. مهم این است که با صرف هزینه ای معادل ۳۲ هزار دلار می توانید یکی از آنها را خریداری کنید. صندلی های دارای گرمکن، لاستیک میشلن 4 Pilot Sport و سیستم صوتی مناسب در هر دو استاندارد هستند. قیمت ولوستر N معادل ۳۴ هزار دلار است و تنها قدرت این خودرو، آن را خاص و منحصر به فرد نکرده است، بلکه امکانات مناسبی مانند لاستیک پیرلی PZero PZ4 و دیفرانسیل لغزش محدود با کنترل الکترونیکی، عبور از پیچ ها را سریع تر می کند. گلف GTI آمیزه ای از عملکرد فنی و قدرت است. یک پیشرانه معرکه و هندلینگ خاص. طراحی تریم داخلی آن در مقایسه با نسل های قبلی تغییر یافته اما نصب سیستم اطلاعات و سرگرمی یک قدم رو به عقب محسوب می شود، ولی لذت رانندگی آن از همیشه بیشتر است. قیمت ۳۱ هزار دلاری GTI از مدل های قبلی بالاتر است و گیربکس شش سرعته دستی و لاستیکهای بریجستون پوتنزا به ارتقاء نیاز دارند و لازم است نسخه Autobahn با قیمت ۳۹ هزار دلاری را ترجیح دهید. ولی ما برای تست نسخه پایه GTI را انتخاب کردیم تا با بقیه خودروها اختلاف قیمتی نباشد. ما این چهار خودرو را در جاده و پیست مورد تست مقایسه ای قرار داده ایم که نتایج آن را در ادامه می خوانید.
رتبه چهارم : هیوندای ولوستر N مدل ۲۰۲۲ ولوستر N نه تنها به دلیل بدنه نامتقارن و پلت فرم سه در آن، بلکه به علت وجود باله های روی سقف برای ایجاد جریان هوای آشفته و حتی اگزوز قابل تنظیم آن که با فشردن گاز صدای هولناکی ایجاد می کند. این خودروی هاچبک اسپرت برای رقابت آماده است و کلی ادعا دارد. در جاده های خاکی در نوع خود یک هیولای وحشی محسوب می شود، ولی به کمی ارتقاء نیاز دارد. برخلاف سایر خودروهای موجود در تست، ولوستر دارای کیلومترشمار واقعی عقربه ای است و فاقد پانل دیجیتال کیلومترشمار است. لاستیکهای ۱۸ اینچی Pirelli آن با اندازه 235/35R18 سعی در هضم گشتاور ۳۵۲ نیوتن متری ورودی به محور جلو دارند و قدرت ۲۷۵ اسب بخاری آن شما را به موقع به سر قرارهایتان می رساند.
صفر تا صد این خودرو تنها ۵/۲ ثانیه است که در بین سه رقیبش بهترین شتاب را دارد و مسافت ۴۰۰ متری یا یک چهارم مایل را در مدت زمان ۱۳/۸ ثانیه با سرعت ۱۶۷ کیلومتر در ساعت طی می کند. اهرم تعویض دنده، دقت مکانیکی اهرم تعویض دنده BRZ و GR86 را ندارد، ولی تعویض دنده ها به سرعت انجام میشود. با پیچیدن سریع در یک پیچ و فشردن سریع گاز متوجه خواهید شد که دیفرانسیل آماده پذیرش قدرت ۲۷۵ اسب بخاری است و از کم فرمانی جلوگیری می کند. هیوندای برای رانندگان خود امکان تنظیمات مختلفی را فراهم می کند و به آنها امکان تنظیم زمان پاسخ موتور، دور موتور، گیرایی دیفرانسیل، صدای اگزوز، سیستم کمکی فرمان و میزان سفتی کمک فنرها را می دهد. ما تنظیم کمک فنرها را در نرم ترین حالت آنها دوست داشتیم. کسب رتبه آخر برای این خودروی کوچک، کمی دشوار است.. علیرغم قدرت بالا، شتاب مناسب و تلاش های ولوستر برای اینکه ما را متقاعد کند که خودروی دیفرانسیل جلو هم خوب است، ولی دو خودروی دیفرانسیل عقب تویوتا و سوبارو با عملکرد فنی عالی، تعادل و پایداری بهتر و کنترل و هندلینگ مناسب تری را ارائه میدهند. خودروی GTI فولکس واگن نیز از نظر عملکردی و اصلاحات و بهسازی های انجام گرفته، از هیوندای ولوستر بهتر است. ولی نباید این را کتمان کرد که لذت رانندگی ولوستر از رقیبانش بیشتر است.
رتبه سوم : فولکس واگن GTI مدل ۲۰۲۲ خودروهای دیفرانسیل جلو با وجود خودروهای دیفرانسیل عقب از فروش مشکل تری برخوردار هستند. انتخاب بین بیش فرمانی و گشتاور چرخها، یک انتخاب کاملا راحت است. هر چند که خودروهای دیفرانسیل جلویی که دارای تنظیمات فنی مناسب هستند، ما را به شک می اندازند. خودروی GTI در عمر ۴۰ ساله خود، با ارائه سواری و هندلینگ عالی، بارها باعث شده که ما در خصوص برتری و مزیت خودروهای دیفرانسیل عقب، مجددا تصمیم گیری کنیم. کابین GTI با داشبوردی مملو از صفحه نمایش، یک قدم رو به جلو است، ولی از نظر طرز کاربرد دکمه ها و ادوات و نوع طراحی، یک قدم رو به عقب داشته است. این خودرو از سال ۲۰۰۶ در بالاترین حالت خود بوده است و با ارائه مدل جدید GTI چیزی تغییر نکرده است.
اگر نسخه Autobahn آن قیمت بسیار بالاتری نداشت، شاید ما تا این حد در مورد طراحی داشبورد و جنس تریم آن حساس نمیشدیم. هیچ عذری بابت طراحی دکمه ها و کلیدهای بزرگ و زمخت روی غریبلک فرمان و داشبورد آن پذیرفته نیست. در حین رانندگی با GTI، هیجان بالای ما باعث عرق کردن کف دستمان شده بود و این امر به خاطر روشن کردن سیستم گرمکن فرمان نبود. یک دکمه لمسی کشویی برای کنترل صدای سیستم صوتی در این خودرو کار نکرد، همانطور که در کادیلاک 1.0 CUE نیز عملکرد مناسبی نداشت. در مورد منوی شلوغ و گیج کننده سیستم اطلاعات و سرگرمی هم باید بگوییم. چیزی که مشخص است، این است که این خودرو تنها برای رانندگی سنگین و سخت طراحی و مهندسی شده است. خودروی GTI با کمک فنرهای سازگار، دیفرانسیل لغزش محدود (LSD با کنترل الکترونیکی و سیستم جهت دهی گشتاور بر پایه ترمز، درست زمانی که فکر می کنید هیچ شانسی برای رسیدن به آن بدون عبور از روی خط زرد وجود ندارد، از پیچ تند عبور می کند. سیستم ترمز و فرمان، عملکرد بهتری نسبت به ولوستر دارند، ولی قابل رقابت با عملکرد فرمان و ترمز خودروهای دیفرانسیل عقب کوپه نیست.
همچنین عکس العمل اهرمهای تعویض دنده پشت فرمان، همانند سایر خودروهای با گیربکس اتوماتیک دو کلاچه، سریع و دقیق است. در تست قبلی روی یک GTI نسخه اروپایی، ما عملکرد مؤثر سیستم کمکی شروع به حرکت (Launch Control) آن را رونمایی کردیم، ولی در این GTI نسخه آمریکایی که حدود ۷۰ کیلوگرم سنگین تر است، این سیستم نمی تواند خواهانی داشته باشد، چون سیستم لانچ کنترل در این نسخه باعث کاهش شتاب صفر تا صد تا ۵/۷ ثانیه شد و مسافت ۴۰۰ متری را در مدت ۱۴/۲ ثانیه با سرعت ۱۶۴ کیلومتر در ساعت طی کرد. البته شتاب GTI نباید شما را متعجب کند، چون این خودرو در بین این چهار رقیب، دارای کمترین نسبت قدرت به وزن است. در مسیر مستقیم در خیابان، GTI می تواند جلوتر از خودروهای دیفرانسیل عقب کوپه حرکت کند، ولی ولوستر در سر پیچها به آن می رسد. GTI با دامنه وسیع گشتاور، کمترین صدای اگزوز را در حالت تخته گاز، در مقایسه با سه رقیب دیگر دارد، ولی در سرعت ثابت ۱۱۲ کیلومتر در ساعت، صدای اگزوز زیاد است. این خودرو به راحتی چهار نفر سرنشین را جای می دهد و می تواند تا پنج نفر را بدون مشکل فضای نشیمن حمل کند و با فضای کافی برای چمدان ها، می تواند به عنوان یک خودروی خانوادگی نیز استفاده شود.
رتبه اول : (مشتركا) تویوتا GR86 مدل ۲۰۲۲ | تویوتا GR86 در نسل دوم خود، ضمن بهبود کیفیت داخلی کابین و ارگونومی ادوات، موقعیت رانندگی عالی خود را حفظ کرده است. زمانی که روی صندلی راننده مینشینید، از میدان دید شیشه جلو گرفته تا عملکرد خوب فرمان عالی هستند.
این دو خودرو به عنوان خودروهای اسپرت مستقل طراحی شده اند و نه یک هاچبک که مانند دو خودروی دیگر ارتقاء یافته باشند. فضای داخلی ساده و تریم پلاستیکی سخت، نسبت به GTI پایین تر است، که البته خود GTI به دلیل پایین تر بودن کیفیت مواد داشبورد، یک گام نسبت به نسخه قبلی خود مورد شکایت قرار گرفت. پیشرانه این دو خودرو یکسان است، به همین دلیل است که در هنگام ورود به سوبارو BRZ روی آن تمرکز خواهیم کرد. اما اهرم تعویض دنده GT86 کمی سفت تر از BRZ بود و پدال ترمز آن هم کمی نرم تر از سوبارو به نظر می رسید. با این حال، تیونینگ سیستم تعلیق GT86، خاص برند تویوتا است و این خودرو دارای تنظیمات سخت تر و حرکات هندلینگ و سواری سریعتر است. برای رانندگی در جاده های زمستانی Midwest، ما سوبارو BRZ را ترجیح میدهیم که به اندازه GTI با ما و جاده سازگار است. خودروی GT86 دارای میله ضد واژگونی بزرگتری در عقب بدنه است و جای تعجب نیست که استعداد بیشتری برای منحرف شدن عقب بدنه به خارج از جاده، نشان میدهد، اگرچه جاده های لغزنده نمی توانست کاملا با شتاب جانبی ۰/۹۹ جی سوبارو BRZ در تست Skidpad مطابقت داشته باشد. انتخاب بین BRZ و GR86 غیرممکن بود، بنابراین ما شما را با این موضوع کنار می گذاریم
رتبه اول: (مشترک) سوبارو BRZ مدل ۲۰۲۲ | سوبارو BRZ و تویوتا GR86 در مقایسه با خودروهای عملکردی، امکانات کمی دارند. این دو خودرو دیفرانسیل عقب، گیربکس دستی و سبک وزن هستند. ناگفته نماند، روی طراحی کوپه های اسپرت نسل دوم بیش از حد کار نشده بود. . فضای داخلی کابین، عاری از تکنولوژی است. در جاده های خاکی و فرعی، تعادل دیفرانسیل عقب و حس سبکی بدنه، تویوباروها را از خودروهای دیفرانسیل جلو، جلوتر می اندازد. تعویض دنده ها به صورت دستی دقیق و کوتاه است. سرعت سنج به شکل نواری آسان برای خواندن راحت است، ولی به حالت رانندگی Track نیاز دارد. پیشرانه ۲ لیتری ۴ سیلندر خطی ۲۰۵ اسب بخاری این دو خودرو مانند آهوی زخمی ناله می کرد.
به جای آن یک موتور ۲/۴ لیتری تنفس آزاد نیز وجود دارد که با قدرت خروجی ۲۲۸ اسب بخار، مناسب است. حداکثر گشتاور از ۲۰۸ نیوتن متر در ۵۴۰۰ دور در دقیقه به ۲۵۰ نیوتن متر در دور موتور ۳۷۰۰ دور در دقیقه افزایش یافته است. مهمتر از آن دور موتور بین ۳۵۰۰ و ۴۵۰۰ دور در دقیقه که باعث ایجاد صدای زیاد موتور میشد نیز حذف شده است. دور موتور را روی ۴۵۰۰ قرار دهید، کلاچ را رها کنید و انگشت پا را بلند کنید. انتقال گشتاور به لاستیک ها، کششی را ایجاد می کند که هیچ راننده خودروی دیفرانسیل جلویی هرگز به آن دست نخواهد یافت و BRZ و GR86 سریع ترین خودروهای گروه هستند دیفرانسیل لغزش محدود Torsen گشتاور بین لاستیکهای عقب را هنگام خروج از جاده قفل می کند. جعبه دنده شش سرعته دستی در عملکرد خود روان و سریع است. هر دو خودرو در هنگام مسابقه به سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت در مدت ۵/۴ ثانیه می رسند، یعنی ۰/۸ ثانیه سریع تر از خودروی ۲ لیتری نسل قبلی سوء استفاده از سرعت خودرو را انجام میدهند و در نهایت رانندگی با سوبارو BRZ، لذت و تجربه ای است که هیچ راننده ای نمی تواند آن را در یک خودروی دیفرانسیل جلو تجربه کند.
